मैले ढिला नगरी ब्लान्केट भित्र पसेर फोन उठाएँ । “के गर्दै हुनुहुन्छरु सुत्ने बेला भएन ? ” “तिमिलाइ सम्झेर बसेको ।” म जिस्किएँ । “किन सम्झिनु त अनि सुत्ने बेलामा ?।” उसले खित्का छोडी । “त्यही सुत्ने बेलामा त झन् धेरै याद आउँछ नि सानी।” म छि ल्लि एँ । “ए हो रु अरु बेला चाहिँ याद आउँदैन त्यसोभए ?” उसले लेग्रो तानेर सोधी । “अरुबेला पनि आउँछ तर अलिक कम।” म हाँसिदिएँ। ऊ पनि म संगै हाँसी केहिबे र। “तिमिलाइ पनि त्यही सम्झिने मात्र त होनी ।” मैले हाँस्न छोडेर सानो स्वरमा बोलेँ । “अनि के गर्नु पर्यो त अरु ? उसले हाँस्दै सोधी ।
“यस्तो जाडोमा पनि एक्लै सुत्न परेपछी स म्झि एर मात्र के गर्नु र ? म फेरि छिल्लिएर हाँसिदिएँ । अनि ए ” क्लै न” सुतेर को संग सुत्नु हुन्छ त रु” ऊ उसैगरि मिठो हाँसिरही । “संगै सुत्ने साथी भए रमाइलो हुन्थ्यो नि त सानी जाडोमा ।पुरा भिडियो हेर्न यहाँ क्लिक गर्नुस 👇🏻👇🏻👇🏻पुरा भिडियो हेर्न यहाँ क्लिक गर्नुस 👇🏻👇🏻👇🏻
